Nie tak dobra jak inne? Ugly Love - Colleen Hoover

Tytuł: Ugly Love

Autor: Colleen Hoover

Ilość stron:

Wydawnictwo: Otwarte

Cena: 36,90

Kiedy Tate, początkująca pielęgniarka, wprowadza się do mieszkania swojego brata, nie spodziewa się tak gwałtownych zmian w życiu. Wszystko przez przystojnego pilota Milesa Archera. 

Miles ustala tylko jedną regułę ich związku: nie pytaj o przeszłość i nie oczekuj przyszłości. Gdy ta sytuacja staje się nie do wytrzymania i prowokuje do pytań, ożywają jego dramatyczne wspomnienia.
Tej powieści się nie czyta, tylko przeżywa – całą sobą, sercem i duszą, a po zakończeniu nic już nie jest takie samo.

Serca zaczynają szybciej bić, obietnice zostają złamane, reguły przestają obowiązywać…

O tej książce na pewno słyszeliście. Przecież to Colleen Hoover i jej kolejna powieść, gdzie nie obejdzie się bez husteczek! Prawda, czy nie? Tej autorki czytałam Hopeless, Maybe someday i właśnie Ugly Love. Tak jak o Hopeless nie mogę powiedzieć nic więcej jak to, że mi się podobało (nie pamiętam za bardzo tej książki, czytałam już spory czas temu), a o Maybe someday, że wyłam jak bóbr, tak Ugly love mnie nie zachwyciło. Nie mam zbyt dużo do powiedzenia o tej książce, więc moja "pogadanka" będzie jeszcze krótsza, niż jest zazwyczaj i o wiele bardziej chaotyczna, za co od razu przepraszam. Plus jeszcze za to, że przez pewien czas nie było żadnego posta, jednak nie miałam chęci ani na czytanie, ani na pisanie.

Nie wierzę w propozycje remisów. To wykręty ludzi, którzy się boją, że przegrali.

Książkę pani Hoover można bardzo szybko pochłonąć, taki styl pisania, poza tym nie jest to wybitna lektura. Bohaterowie? Niestety, główna dwójka nie urzekła mnie, jednak postać Kapitana jest warta uwagi i ciesze się, że autorka postanowiła taką stworzyć. Przecież gdyby byli tylko Tate i Miles, to ja nie wiem ile razy bym się zaczynała denerwować czytając. Książkę czytało się z dwóch perspektyw; Tate, która pisała w czasie teraźniejszym i Milesa, który opowiadał po kawałku swoje życie sprzed kilku lat. Prawdą jest, że chciałam wiedzieć, co takiego wydarzyło się w życiu tego bohatera, jednak czytaniu rozdziałów z jego perspektywy nie towarzyszyły jakieś wielkie emocje, właściwie to żadne emocje nie towarzyszyły mi przez ponad 3/4 książki. Jak już to te bardziej negatywne. Co mi się w książce nie podobało? Może to zabrzmieć dziwnie. Możecie pomyśleć sobie "przecież o tym jest ta książka, wiedziałaś co czytasz". Nie podobało mi się uczucie pomiędzy dwójką bohaterów, a dokładniej to, jak Tate "zakochała się od pierwszego wejrzenia". Okej, nie mogla się zakochać od razu kiedy zobaczyła Milesa, jednak wiadomo o co chodzi. W każdym bądź razie, według mnie to, że tak szybko to uczucie Tate do Milesa się rozwinęło, było ogromnym błędem. O wiele lepiej by bylo, gdyby ono powoli się rodziło, a nie że bohaterka była tak podjarana na sam jego widok, że od razu ją gorąco zalewało. Mimo wszystko na końcu się wzruszyłam, chociaż dla mnie to było oczywiste. Ostatnie strony o wiele bardziej podobały mi się niż reszta książki i tym samym trochę podwyższyłam jej ocenę.

Łatwo wziąć złudzenia za prawdziwe uczucia, zwłaszcza gdy patrzy się drugiej osobie w oczy.

Król Kruków - Maggie Stiefvater

Tytuł: Król Kruków

Autor: Maggie Stiefvater

Wydawnictwo: Uroboros
Ilość stron: 496
Cena: 39.90



Jedna dziewczyna i trzech chłopaków.
Blue pochodzi z rodziny wróżek, jest medium do kontaktów ze światem zmarłych.
Gansey, Adam i Ronan, trzej przyjaciele w elitarnej szkoły dla chłopców, obsesyjnie poszukują tajemniczych linii mocy legendarnego Króla Kruków - Glendowera.
Z ich powodu pozornie ciche i spokojne miasteczko staje się scenerią niezwykłych wydarzeń. Gdy razem z Blue trafią do magicznego lasu, gdzie czas płata figle, nic już nie będzie takie samo... Przerażające tajemnice, mroczne rytuały, stare przepowiednie, wizje, duchy, ofiary, a to dopiero początek tej historii...

Kiedy Klaudia z totallbooknerd7 tak bardzo zachwalała tą książkę, a ja zobaczyłam ją na półcę w bibliotece, nawet się nie zastanawiałam. Byłam strasznie ciekawa tej powieści, w końcu na okładce jest napisane "przerażające tajemnice, mroczne rytuały, stare przepowiednie, wizje, duchy, ofiary, a to dopiero początek tej historii...". Czekałam na tą tajemnicę, tą magię i co? I nic. Zupełnie. Kiedy tyle osób czytających książkę zachwycałoby się wydarzeniami jakimi tam są, ja po prostu czytałam ją i nie czułam żadnych emocji. Niestety pióro Maggie Stievfater nie jest stworzone dla mnie. Nie mogę powiedzieć, że książkę czytało mi się przyjemnie, bo to nie prawda. Ja po prostu czekałam na to wszystko, co zachwyciło innych czytelników, z myślą, że mnie ta historia też się na pewno się spodoba. Szczerze się zawiodłam. Magiczny las o którym wspomniane jest na okładce, dla mnie wcale nie był magiczny. Mroczne rytuały wcale nie były mroczne, a duchy i ofiary...również.

Krzyczą tylko ci ludzie, którzy mają zbyt ubogie słownictwo, żeby szeptać

Nie zżyłam się z bohaterami. Co prawda po przeczytaniu pierwszej, jak i drugiej części (którą dzisiaj w końcu po 8 dniach udało mi się zmęczyć; po prostu nie mialam czasu na czytanie) mogę powiedzieć, że bohaterowie są naprawdę fajnie wykreowani. Mamy doczynienia z różnymi osobowościami, obserwujemy inne zachowania każdego bohatera, problemy czy sytuacje rodzinne. Jednak nie poczułam tej więzi z  Ganseyem, Adamem, Ronanem, Blue czy innymi drugoplanowymi postaciami w tej książce. Jeżeli zakończenie miało mnie zszokować czy coś w tym rodzaju, to oczywiście tak się nie stało, zresztą jak w przypadku całej książki. Po przeczytaniu tej pozycji miałam dużo do powiedzenia i myślałam, że ten post będzie dłuższy, ale wychodzi na to, że powiedziałam już wszystko, co miałam powiedzieć. Krótko podsumowując tą całą książkę, uważam, że autorka miała naprawdę fajny pomysł, ale moim zdaniem słabo go wykorzystała (z czym wiele osób może się ze mną nie zgodzić, to oczywiste) Nie uważam, że ta książka jest zła, po prostu myślę, że niedopracowana. Czy polecam? Możecie być zdziwieni, ale tak. Mimo, że nie przypadła mi do gustu, to jest wiele osób, które są zachwycone tą powieścią, więc polecam po nią sięgnąć i samemu wyrobić sobie zdanie na jej temat.

Niektóre sekrety odsłaniają się tylko przed tymi, którzy są ich warci.

Sparks po raz kolejny, czyli "Wybór"

Tytuł: Wybór

Autor: Nicholas Sparks

Wydawnictwo: Albatros
Ilość stron: 400 (w wydaniu które czytałam mniej)
Cena: 35zł

Travis Parker nigdy nie pragnął więcej, niż miał. Wystarczyło mu spokojne życie, praca w zawodzie weterynarza, lojalni przyjaciele i wymarzony domek. Aby uniknąć komplikacji, nie angażował się w poważne związki z kobietami. Czy nowa sąsiadka - lekarka Gabby Holland, bynajmniej nie femme fatale, ale kobieta pragnąca spełnić się jako żona i matka, od kilku lat związana z jednym mężczyzną - zmieni coś w jego życiu? Z dnia na dzień zaczynają ich łączyć coraz silniejsze relacje, a ich znajomość może zakończyć się albo wielkim szczęściem, albo równie wielkim dramatem.

Zajrzałam do biblioteki licząc na to, że znajdę jakąś powieść Sparksa. Chciałam przeczytać coś lekkiego, poznać kolejną miłosną historię tego autora. Bardziej zależało mi na "Najdłuższej podróży" czy może "I wciąć ją kocham", ale ostatecznie w ręce wpadł mi "Wybór". Styl pisania Sparksa nie jest wybitny; pisze on prosto, a z czytaniem jego powieści nie ma żadnych problemów. Opisy nie są ani przykrótkie ani zbyt długie i w związku z tym i całą tematyką tej książki, na pewno można ją szybko pochłonąć.

W książce występują dwoje główni bohaterowie - Travis i Gabby. Dziewczyna zdenerwowała mnie już kiedy dopiero ją poznawaliśmy; jej tok myślenia i zachowanie, którym się z nami "podzieliła" już na początku powieści, sprawił, że chciałam powiedziedzieć jej kilka rzeczy. Rozumiem, że miała powody, ale bez przesady. Jednak w dalszej części książki było lepiej i nie miałam powodów, żeby jej nie lubić. Ogólnie mój problem jest taki, że podczas czytania książki nie bardzo zwracam uwagę na bohaterów, a oni nie zwracają też swojej uwagi na mnie. Ale spokojnie, pracuje nad tym. Co do Travisa, to naprawdę polubiłam tego bohatera. Był dobrze wykreowany; wiedział, co chcę w życiu osiągnąć i ogólnie miał ciekawy charakter. Mogłabym się z nim zapoznać w rzeczywistości, haha.

Chociaż wiadomo było co prędzej czy póżniej się wydarzy, ciekawie było obserwować relację głównych bohaterów. Nie było to coś zjwiskowego, ale tego typu książki są raczej schematyczne, więc nie oczekujmy zbyt wiele. Jednak, przyznaje, że samo zakończenie mnie trochę zaskoczyło. Po przeczytaniu prologu możemy zastanawiać się, jak przez kilkanaście lat potoczyło się życie Travisa, i przed jakim wyborem będzie musiał stanąć. Myślałam, że bohater podejmie inną decyzję, jednak jestem zadowolona. Podsmowując, czy książka mi się podobała, to tak. Myślę, że jest idealna na wakację, kiedy nie chce się czytać czegoś wymagającego.

W pisaniu recenzji nie jestem najlepsza, a pisałam taką ostatnio ponad rok temu, więc tymbardziej nie było to łatwe zadanie. Jednak pisanie sprawia mi przyjemność, dlatego będę się starać, aby każda nowa recenzja była coraz lepsza. Czytaliście jakieś książki tego autora?